Κε Αθανασιάδη,
Η δουλεία μου στην ΕΕΤΤ, στην οποία αναφέρεστε, αφορούσε ρύθμιση αγορών. Όμως η παιδεία δεν είναι αγορά. Είναι δημόσιο αγαθό. Γιατί η παιδεία του παιδιού του διπλανού μου ωφελεί εμένα. Γι’ αυτό το λόγο έχει υπάρξει το εκπαιδευτικό σύστημα, που χρηματοδοτείται από δημόσιους πόρους και ελέγχεται από το κράτος. Γι’ αυτό το λόγο και το πανεπιστήμιο δεν αναβαθμίζεται με το ίδιο πλαίσιο αρχών που αναβαθμίζεται μια επιχείρηση. Το πανεπιστήμιο χρειάζεται αλλαγές που θα το κάνουν καλύτερο ως πανεπιστήμιο και όχι αλλαγές που θα το μετατρέψουν σε μια παραγωγική μονάδα επιμόρφωσης. Τέλος, τα σχόλια στα άρθρα της κας Μπουρνόβα και του κ. Καρτάλη μπορεί να είναι ένα μέτρο της επιτυχίας μιας ενορχηστρωμένης προπαγάνδας απαξίωσης των πανεπιστήμιων και των πανεπιστημιακών. Σε θέματα όπως το πλαίσιο λειτουργίας των πανεπιστημίων και η μέθοδος μετάβασης σε αυτό, μπορεί όλοι να έχουν δικαίωμα λόγου, όμως, δεν έχουν οι απόψεις όλων την ίδια βαρύτητα.